Versay
Forumdan Uzaklaştırıldı
- Katılım
- 27 Haziran 2018
- Mesajlar
- 329
- Tepkime puanı
- 528
- Şehir
- İstanbul
Selam Millet.
Biraz kendimden bahsedeyim. Ben Özgüveni yüksek biriyim. Örneğin; Toplum içinde pısırık kalmam hayvanca değil de ideal tonda yüksek sesle konuşur. İnsanların önünde bir şeyler sunman/oynamak/sohbet etmek gibi şeyleri hiç sıfır heyecanla yaparım. İnsanlardan kaçmam onlarla içli dışlı/ ODAK NOKTASI olmayı severim ve yaparım da.
Düşünce yapım gayet bir alfayı andırır. Her gün 5 farklı bilgiyi derinlemesine araştırır öğrenirim. Yeni şeyleri öğrenir yaparım. Her şey "Benim İçin" olduğunu da bilir ve uygularım. Yani Saygı gören, bu hayatı yaşayan, kimseye muhtaç olmayan, lider biriyim. Gel Gelelim Soruna;
Beyler Şimdi kızlarla aram iyi, yani muhabbetin dibine vururum(Şaklabanlıktan bahsetmiyorum, küçük küçük zeki espriler yaparım. yani Kızların odak noktasıyım kısaca) Sesimde en ufak titreme bile yok. vücudum dik. davranışlarım(Normal, Yani Kıza nasıl davranılmasını bilirim.) Şuana kadar bir sorun yok gibi görünüyor değil mi? Zeki espriler yapan, öğrenmeye açık, yeni şeyler deneyen, lider vasıflı, kızlara nasıl davranacağını bilen biri yani bir Alfa misali biriyim.
Gel gör ki bu Kardeşiniz. İlk adımı atamıyor. Yani Durum şu; Tanımadığım bir kız var "Sokak da" yanına gidip bir "Merhaba" diyemiyorum. En ufak heyecan yok, kalpde ağrı filan yok, terlemek yok, yani tehlike altında gibi reaksiyonlar göstermiyorum. ama sanki önümde GÖRÜNMEZ BİR KALKAN varmış gibi kızın 5 metre yanına yaklaşamıyorum. Beynim ayaklarıma dur gitme der gibi Hiç adım atmıyor. Hiç bir kötü belirti olmamasına rağmen hala gidemiyorum. Ama Sınıfta olsun, Kurslarda olsun, Herhangi bir ortamda olsun, tanımadığım kıza gidebiliyorum, O KALKAN orada DEVRE DIŞI GİBİ. Sesimde ne bir burkulma, nede duruşumda bozukluk yok, ama diğer türlü ilk adımı atamıyorum.
NE YAPMAM LAZIM. BENİM GÖRÜŞÜM BİLİNÇALTIMLA İLGİLİ DİYE TAHMİN EDİYORUM. BİLİNÇALTIM'LA İLGİLİ OLASA KURSTAKİ KIZA DA AÇILAMAM. İLK ADIMDAN KORKSAM, KURSTAKİ TANIMADIĞIM KIZA GİDİP KONUŞAMAM. ORTADA KALDIM
Biraz kendimden bahsedeyim. Ben Özgüveni yüksek biriyim. Örneğin; Toplum içinde pısırık kalmam hayvanca değil de ideal tonda yüksek sesle konuşur. İnsanların önünde bir şeyler sunman/oynamak/sohbet etmek gibi şeyleri hiç sıfır heyecanla yaparım. İnsanlardan kaçmam onlarla içli dışlı/ ODAK NOKTASI olmayı severim ve yaparım da.
Düşünce yapım gayet bir alfayı andırır. Her gün 5 farklı bilgiyi derinlemesine araştırır öğrenirim. Yeni şeyleri öğrenir yaparım. Her şey "Benim İçin" olduğunu da bilir ve uygularım. Yani Saygı gören, bu hayatı yaşayan, kimseye muhtaç olmayan, lider biriyim. Gel Gelelim Soruna;
Beyler Şimdi kızlarla aram iyi, yani muhabbetin dibine vururum(Şaklabanlıktan bahsetmiyorum, küçük küçük zeki espriler yaparım. yani Kızların odak noktasıyım kısaca) Sesimde en ufak titreme bile yok. vücudum dik. davranışlarım(Normal, Yani Kıza nasıl davranılmasını bilirim.) Şuana kadar bir sorun yok gibi görünüyor değil mi? Zeki espriler yapan, öğrenmeye açık, yeni şeyler deneyen, lider vasıflı, kızlara nasıl davranacağını bilen biri yani bir Alfa misali biriyim.
Gel gör ki bu Kardeşiniz. İlk adımı atamıyor. Yani Durum şu; Tanımadığım bir kız var "Sokak da" yanına gidip bir "Merhaba" diyemiyorum. En ufak heyecan yok, kalpde ağrı filan yok, terlemek yok, yani tehlike altında gibi reaksiyonlar göstermiyorum. ama sanki önümde GÖRÜNMEZ BİR KALKAN varmış gibi kızın 5 metre yanına yaklaşamıyorum. Beynim ayaklarıma dur gitme der gibi Hiç adım atmıyor. Hiç bir kötü belirti olmamasına rağmen hala gidemiyorum. Ama Sınıfta olsun, Kurslarda olsun, Herhangi bir ortamda olsun, tanımadığım kıza gidebiliyorum, O KALKAN orada DEVRE DIŞI GİBİ. Sesimde ne bir burkulma, nede duruşumda bozukluk yok, ama diğer türlü ilk adımı atamıyorum.
NE YAPMAM LAZIM. BENİM GÖRÜŞÜM BİLİNÇALTIMLA İLGİLİ DİYE TAHMİN EDİYORUM. BİLİNÇALTIM'LA İLGİLİ OLASA KURSTAKİ KIZA DA AÇILAMAM. İLK ADIMDAN KORKSAM, KURSTAKİ TANIMADIĞIM KIZA GİDİP KONUŞAMAM. ORTADA KALDIM