- Katılım
- 28 Mart 2018
- Mesajlar
- 432
- Tepkime puanı
- 1,626
- Şehir
- Antalya
Selam beyler.
Her yerde boy boy reklamlar görüyoruz organ bağışının önemine dair. Hiçbirimizin umurunda olmadan dönüp gidiyoruz. Hayati olaylara karşı oldukça vurdumduymaz davranabiliyoruz milletçe. Bugün endoskopi yaptırmak için hastaneye gittik. Koskoca hastanenin suları kesikti yaklaşık 3 saat bekledikten sonra eve dönüyorduk ki bir pankart gördüm. "Organ Bağışı Hayat Kurtarır - Organ Bağışı Haftası". Endoskopiye girerken yakınlarından birisinin gelmesi zorunlu olduğundan dolayı annem ile gitmiştim. Anneme hadi geri dönüp organlarımızı bağışlayalım dedim. Şaşırdı doğal olarak. Uzun zamandır bağışlamayı düşünüyordum ama fırsat olmuyordu (üşengeçlik). Fırsat bu fırsat diye düşündüm ve bağışlamakta kararlıydım.
Oğlum dur acele etme, düşünseydik dedi. Annem ne aşırı gerici yobazlardan ne de ultra laiklerdendir. Etliye sütlüye karışmaz kendi çapında müslümandır. İyi insan olmaktan bahsediyorsunuz her laf açıldığında işte fırsat dedim. Müslümansınız diye başka bir şeye ihtiyacınız olmadığını sanıyorsunuz. İyi bir insan olmak için müslüman olmaya gerek yok ama müslüman olmak için iyi bir insan olmaya gerek var dedim.
Tekrardan hastaneye döndük ve organ bağış birimini aramaya koyulduk. İşin saçma tarafı hastane personellerinin o birimin varlığından dahi haberdar olmaması. Okumuş cahil dediğimiz insanların büyük çoğunluğu hastanelerde yer alıyor. Toplumu teşvik amaçlı en önde onların bağış yapması gerekirken onların bihaber olması üzücü epey. Bir süre dolaştıktan sonra organ bağış birimini bulduk ve organlarımı bağışlamak için form doldurdum. Annem de gaza gelmiş olacak ki o da form doldurmaya başladı. İkimiz de organlarımızı bağışladık.
Organ bağışının mantığı şu: eğer hastanedeyken beyin ölümünüz gerçekleşirse organlarınızı alıyorlar. Bunun için aile bireylerinden bir tanesinin onayını ve sizin onayınızı istiyorlar. Tabi beyin ölümünüz gerçekleştiği için siz o an onay veremezsiniz. Gidip organlarınızı bağışlamak istediğinizi belirtirseniz sadece aile bireylerinin onayıyla organlarınız kullanılır. Hastane dışında bir yerlerde ölürseniz organlarınız kullanılamıyor. Yani organlarınızı bağışlamak isteseniz de birisine umut olma ihtimali düşük.
Eninde sonunda öleceğiz hepimiz ve örf adetlerinize göre gömülecek ve toprak altında çürüyeceksiniz. Çürümenizin de faydası var elbette ama şans eseri birisine umut olsanız fena mı olur? Öldükten sonra kullanamayacaksınız nasılsa. Organ bağışına dair reklamların hiçbiri umurunuzda olmuyor biliyorum. Fakat burada bana saygı duyan fikirlerimi önemseyen insanların olduğunu da biliyorum. 1 kişiyi bile bağışa ikna edersem ne mutlu bana diye düşündüm ve bunu burada paylaşmaya karar verdim.
Sizleri de öldükten sonra organlarınızı bağışlamaya davet ediyorum. Düşünsenize ölüyorsunuz ama bir parçanız hala hayatta. Söylemeden geçemeyeceğim çok fiyakalı bir kimlik kartı veriyorlar daha ne olsun?
Her yerde boy boy reklamlar görüyoruz organ bağışının önemine dair. Hiçbirimizin umurunda olmadan dönüp gidiyoruz. Hayati olaylara karşı oldukça vurdumduymaz davranabiliyoruz milletçe. Bugün endoskopi yaptırmak için hastaneye gittik. Koskoca hastanenin suları kesikti yaklaşık 3 saat bekledikten sonra eve dönüyorduk ki bir pankart gördüm. "Organ Bağışı Hayat Kurtarır - Organ Bağışı Haftası". Endoskopiye girerken yakınlarından birisinin gelmesi zorunlu olduğundan dolayı annem ile gitmiştim. Anneme hadi geri dönüp organlarımızı bağışlayalım dedim. Şaşırdı doğal olarak. Uzun zamandır bağışlamayı düşünüyordum ama fırsat olmuyordu (üşengeçlik). Fırsat bu fırsat diye düşündüm ve bağışlamakta kararlıydım.
Oğlum dur acele etme, düşünseydik dedi. Annem ne aşırı gerici yobazlardan ne de ultra laiklerdendir. Etliye sütlüye karışmaz kendi çapında müslümandır. İyi insan olmaktan bahsediyorsunuz her laf açıldığında işte fırsat dedim. Müslümansınız diye başka bir şeye ihtiyacınız olmadığını sanıyorsunuz. İyi bir insan olmak için müslüman olmaya gerek yok ama müslüman olmak için iyi bir insan olmaya gerek var dedim.
Tekrardan hastaneye döndük ve organ bağış birimini aramaya koyulduk. İşin saçma tarafı hastane personellerinin o birimin varlığından dahi haberdar olmaması. Okumuş cahil dediğimiz insanların büyük çoğunluğu hastanelerde yer alıyor. Toplumu teşvik amaçlı en önde onların bağış yapması gerekirken onların bihaber olması üzücü epey. Bir süre dolaştıktan sonra organ bağış birimini bulduk ve organlarımı bağışlamak için form doldurdum. Annem de gaza gelmiş olacak ki o da form doldurmaya başladı. İkimiz de organlarımızı bağışladık.
Organ bağışının mantığı şu: eğer hastanedeyken beyin ölümünüz gerçekleşirse organlarınızı alıyorlar. Bunun için aile bireylerinden bir tanesinin onayını ve sizin onayınızı istiyorlar. Tabi beyin ölümünüz gerçekleştiği için siz o an onay veremezsiniz. Gidip organlarınızı bağışlamak istediğinizi belirtirseniz sadece aile bireylerinin onayıyla organlarınız kullanılır. Hastane dışında bir yerlerde ölürseniz organlarınız kullanılamıyor. Yani organlarınızı bağışlamak isteseniz de birisine umut olma ihtimali düşük.
Eninde sonunda öleceğiz hepimiz ve örf adetlerinize göre gömülecek ve toprak altında çürüyeceksiniz. Çürümenizin de faydası var elbette ama şans eseri birisine umut olsanız fena mı olur? Öldükten sonra kullanamayacaksınız nasılsa. Organ bağışına dair reklamların hiçbiri umurunuzda olmuyor biliyorum. Fakat burada bana saygı duyan fikirlerimi önemseyen insanların olduğunu da biliyorum. 1 kişiyi bile bağışa ikna edersem ne mutlu bana diye düşündüm ve bunu burada paylaşmaya karar verdim.
Sizleri de öldükten sonra organlarınızı bağışlamaya davet ediyorum. Düşünsenize ölüyorsunuz ama bir parçanız hala hayatta. Söylemeden geçemeyeceğim çok fiyakalı bir kimlik kartı veriyorlar daha ne olsun?