Merhaba beyler, şu an çok garip hissediyorum. İçimdekileri bir yerlere dökmeden rahat edemeyeceğim. İlk önce anneannem 89 yaşında böbrek yetmezliğinden hayatını kaybetti. O zaman da yine içime öküz oturmuş gibi hissettim. O güne kadar doğru düzgün ölümü hiç düşünmemiştim. Ölüm hakkında uzun uzun düşündüm o gün. Daha sonra unuttum zamanla. Unutmam çok uzun sürmedi. Sınıf arkadaşım intihar etti. 20 yaşında, gencecik yaşta hayatını kaybetti. Öldükten sonra hem üzüldüm hem de sinirlendim. Çünkü intihar sebebi çok salakçaydı. Kız arkadaşıyla araları bozulmuş ve en son kız arkadaşına elveda yazıp kendini vurmuş. Şok oldum haberi duyunca hiç öyle intihar edecek birine benzemiyordu. Son olarak da az önce lisedeki tarih hocamın kalp krizinden hayatını kaybettiğini öğrendim. Lisedeyken pek sevmezdim. Çünkü her ders bize soru sorardı. Ama o soru soracak diye her derse çalışarak giderdim. Aslında bizim iyiliğimiz için yapıyordu. Onun sayesinde birçok şey öğrendim.

İstediğiniz şeyi yapın, istediğiniz şekilde yaşayın, hiçbir şeye kafanızı takmayın, öldükten sonra hiçbir şeyin bir önemi olmayacak. Buna benzer sözleri belki yüzlerce kez okudunuz. Ama gerçekten de öyle. Sevdiğiniz insanlara iyi davranın. Onları mutlu edin. Belki sizin bu davranışlarınız sayesinde intihar etmeyi düşünen birisi intihar etmekten vazgeçer. Şu an her şey biraz boş ve önemsizmiş gibi geliyor. Ama her şey boş deyip kendimi salmayacağım. Öleceksem de iyi bir hayat yaşayıp öyle ölmeyi tercih ederim.

Yazmak beni biraz daha iyi hissettirdi. Normalde kağıda yazarım böyle durumlarda ama bu sefer bir değişiklik olsun dedim. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim vakit ayırdığınız için.

Dostum hayatın en büyük ironisi sınav yaptıktan sonra ders vermesidir, ne acı ! bir şeyleri tecrübe etmeden doğru yapamıyorsun... Bir şeyleri aşmak için emek zaman ve kendinden çok şey vermen gerekiyor bir şey alabilmen için.

Bana pua rsdmax'ın şu videosunu hatırlattı
O da konferansa giderken arkadaşları ölmuş

Geçmiş olsun kardeşim

maalesef boyle durumlar ile karsi karsiya kalinca hayatin ne kadar acimasiz oldugunu goruyorsun , seninkiyle kiyaslanamaz belki ama bir kac gun once muhabbet kusumu kaybettim , hayatimin 1.onceligi , masum bi guzellik . Butun motivasyonumu mahvetti,agladim ve bunun en sonunda hayatin bi isareti olabilecegine karar verdim , bi hayir vardi belki bunda , belki de olgunlasma vaktim gelmisti.
Neticede unutuyorsun , o kadar seyi unutturan hayat bunu da zamanla unutturuyor