Merhabalar Galya Halkı. Uzun süredir yazamıyorum çünkü kendi ruhsal problemlerimle uğraşıyordum. Ve bu esnada okuduğum makaleler ve düşündüklerim beni gelişimin belirli bir hedef doğrultusunda gelmeyeceği düşüncesine itti. Çizdiğim yol ise gerçekten insanın tabiri caizse ağzına sıçacak türden bir yol. Buyurun inceleyelim:

Öncelikle hedef koymak başarısızlığı getirir demiyorum. Ya da hedef koymak asla başarı getirmez de demiyorum. Lakin gerçek gelişimin bir nevi hedefsizlikten geldiğine inanıyorum. Çünkü insan hedef koyduğu zaman kendisini bir sınırlar zincirinin içerisine hapseder. Aslında bu yolu anlatmak için bu kadar dolandırmam gereksiz oldu kusura bakmayın. Lakin meselenin beyninizde oturması gerekiyor.

Sadede gelirsek hedefiniz aslında olmayan bir şey olsun. Tanrı olsun yani. O şöyledir. O böyledir diyemeyeceğiniz bir şey olsun. Her zaman en iyiye oynamanızı sağlar. Çünkü ne olduğunu bile bilmediğiniz bir şeyle yarışıyorsunuz. Koştuğunuzu düşünün. Ama yanınızda koşan kişi birisi olmasın. Hayal edin. Bir yarıştasınız ve tüm rakiplerinizi geçtiniz. Ama ne zaman yanınıza baksanız siz kendinizi mükemmel bir hızla solluyorsunuz. Ve saniyeler içinde binlerce tur bindiriyorsunuz kendinize. Ve kendinizi bu yarışın ancak kendinizi geçtiğinizde biteceğine ikna edin. İnanın bana bu rekabet sizi kafeler zincirindeki Starbucks gibi yapacaktır, Mado gibi yapacaktır.

Ya hedeflerimiz biz zirveye tırmanırken tutunmamız gereken çıkıntılarsa? Hedef koymak daima işe yarar, küçük büyük fark etmez. Kadınlar hedefleri olan ve onlar için savaşan erkeklerli çekici bulurlar. Hedefi olmayan uzay roketi boşlukta savrulup gidecektir. Ama harika bir yazı olmuş, anlatmak istediğin asıl şeyi anladığımı düşünüyorum.

Katılmıyorum. İnsan birşeyler başarınca kendini iyi hisseder. Hedef koymadan ve oraya ulaşıp ulaşmadığını bilmeden insan rahat edemez. Küçük hedefler ile başlarsak bunları bir bir yerine getirdiğimizde beynimiz bize iyi hissettirir. Ve bu hedefler gittikçe büyür. Bir hiçken çok büyük bir hedef koyulmasına karşıyım ama çalışırsan zamanını ve enerjini harcayarak ulaşabileceğin hedef daha mantıklıdır ve doğru olanı da budur bana göre.
Mesela ben günlük todoist(Play Store'da uygulama) listemi oluştururum 1. öncelikler 2. Öncelikler 3-4 diye gider ama en önemli mutlaka yapmam gerekenleri 1. Önceliğe koyarım. Ve gece yatağa girdiğimde (hepsini bitirmeye çalışırım genelde ) en azından 1. öncelikleri tamamlarım, eğer evde yatakta yapabileceğim şeyler kaldıysa (kitap okumak, İngilizce çalışmak,Ted konuşmaları dinlemek vs.) yaparım yoksa uyuyamam.
Todoist'e dün geceden birşeyler yazmazsam genelde günlerim boşa geçer.
Hedefler her zaman olmalıdır bazı zamanlar küçük bazı zamanlar ise oldukça büyük.
Bu arada sadece 1 günlük hedefler değil insanın haftalık aylık ve yıllık hedefler de belirleyip bir köşeye not etmesi gerektiğini düşünüyorum.

Argos' Alıntı:

Katılmıyorum. İnsan birşeyler başarınca kendini iyi hisseder. Hedef koymadan ve oraya ulaşıp ulaşmadığını bilmeden insan rahat edemez. Küçük hedefler ile başlarsak bunları bir bir yerine getirdiğimizde beynimiz bize iyi hissettirir. Ve bu hedefler gittikçe büyür. Bir hiçken çok büyük bir hedef koyulmasına karşıyım ama çalışırsan zamanını ve enerjini harcayarak ulaşabileceğin hedef daha mantıklıdır ve doğru olanı da budur bana göre.
Mesela ben günlük todoist(Play Store'da uygulama) listemi oluştururum 1. öncelikler 2. Öncelikler 3-4 diye gider ama en önemli mutlaka yapmam gerekenleri 1. Önceliğe koyarım. Ve gece yatağa girdiğimde (hepsini bitirmeye çalışırım genelde ) en azından 1. öncelikleri tamamlarım, eğer evde yatakta yapabileceğim şeyler kaldıysa (kitap okumak, İngilizce çalışmak,Ted konuşmaları dinlemek vs.) yaparım yoksa uyuyamam.
Todoist'e dün geceden birşeyler yazmazsam genelde günlerim boşa geçer.
Hedefler her zaman olmalıdır bazı zamanlar küçük bazı zamanlar ise oldukça büyük.
Bu arada sadece 1 günlük hedefler değil insanın haftalık aylık ve yıllık hedefler de belirleyip bir köşeye not etmesi gerektiğini düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla ...

Hedeflerden kastım tam olarak bunlar değildi aslında. Benim kavram haritam biraz farklıdır. Bu yüzden tam anlatamamış olabilirim. Amaçlar zaten zorunlu "şeyler" dir. Burada bahsettiğim aslında "idealim şöyle" meselesi