Öncelikle günaydın hepinize. Size bizim doğru zannettiğimiz bir yanlıştan bahsedeceğim. Arkadaşlar bir şey tespit ettim. Hepimiz hedef kurarken çok fazla yanlışlara maruz kalıyoruz. O kadar çok yanlışlara maruz kalıyoruz ki kendimizi hayatın o güzel anlarından kendimizi mahrum bırakıyoruz. Neredeyse birçoğumuz ''Kendimizi Geliştirmek'' adına kafayı yiyeceğiz. Hayatı o kadar çok ciddiye alıyoruz ki uzun vadeli hedefleri ile anı yaşamayı dengeleyemiyoruz. Sadece kendimizi geleceğe hazırlamaktan ''Acaba gelişiyor muyum,gelişmiyor muyum'' sorusu ile kendimizi bir hücreye kilitliyoruz. Bunun sonucunda da yüreğimiz kan ağlarken bir yandan kendimizi robotlaştırıyoruz.
Arkadaşlar, birçoğumuz zannediyoruz ki kendimizi geliştirince herkes bize tapacak, her akşam tek kale maç yapacağız vs. Halbuki emin olun bizler robotlaştıkça bunların hiçbiri olmayacak. Eğer tek kale maç yapmak istiyorsanız KARAKTER'den başka hiçbir şeye ihtiyacınız yok. (Özgüven,özsaygı,duygu çeşitliliği..) Aslında biz hedeflerimize KEYİF VERDİĞİ için yönelmeliyiz. Yani yok genel kültürüm artarsa kız sikeceğim, yok psikolojiyle ilgilenirsem önüme gelene atlayacağım... Bunlar sadece hayal dünyası. Sizler sadece keyif verdiği için hedeflerinize yöneleceksiniz. Artık neyden keyif alıyorsanız. Mesela ben şiir yazmaktan çok keyif alırım. Bakın üstüne basa basa söylüyorum kız etkilemek için değil KEYİF ALDIĞIM için yazıyorum. Ya da hedefle ilgili bir örnek verecek olursak İngilizce ile ilgili hedeflerim var. Bu da KEYİF ALDIĞIM için, öyle ortamlarda millet beni bilgin,kültürlü zannetsin diye değil.
Fark ettiniz mi bilmiyorum ama forumda cidden kaç kişi hayatın tadını çıkarıyor? Birçoğumuz kendimizi geliştirmek adına sadece kandırıyoruz. Şunu öğrenirsem mutlu olacağım, insanlar bize yakınlaşacak deyip bir nevi bahane buluyoruz. Bunun sonucunda da hedeflere yönelik yaşadığımız için günlerimiz hedeflerimizi düşünerek geçiyor. Emin olun böyle olunca hedeflerimizden aslında uzaklaşıyoruz. İronik olarak başarısız oluyoruz. Çünkü kafamız sürekli orda. Hayatımızı yaşayamıyoruz.
Son zamanlarda bir sorun daha ortaya çıktı: ''Arkadaşlar bizim okulda kimse kendisini geliştirmiyor, sadece ben kendimi geliştiriyorum o yüzden kimseyle takılmıyorum'' saçmalığı.. Arkadaşlar bakın, tamam belki sizler bunu daha erken fark ettiniz, daha erken olgunlaşmaya başladınız fakat caz yapmanın bir anlamı yok. Bununla övünmek,kendimizi üstün görmek yerine (eğer o şahıslarla karakterleriniz uyuşuyorsa) o anın tadını çıkarsanız eğlenseniz, sizce nasıl olurdu? Fark ettiyseniz genelde hep böyle isyan ettiğimiz kişiler güle oynaya hayatı yaşarken,kızları kollarına takarken bizler de ''Amaaan betanın teki,kendisini daha geliştiremiyor, ben isem elimden gelenini yapıyorum geliştirmek için'' lafı ile kendimizi kandırıyoruz. Maalesef bu bir gerçek.
Bakın hedef kurmayın demiyorum ama hayatı yaşamak ile dengeleyin. Körü körüne bağlanmayın, her şeyin fazlası zarardır. Size keyif verdiği için hedeflerinize yönelin. Hayatı gereğinden fazla ciddiye almayalım arkadaşlar. 3 günlük dünya, hayat genç-yaşlı, hasta-sağlıklı dinlemiyor.. Her an hayatla vedalaşmak zorunda kalabiliriz. Emin olun hayatı gereğinden fazla ciddiye almasak toplumun saçma kurallarından sıyrılıp kendi hayatımıza bakardık. Gereksiz aşk acılarıyla kendimizi kısıtlamak yerine hayatımıza devam ederdik. Rezil olmak diye bir şey olmazdı hayatımızda, çünkü zaten hayatı ciddiye almıyoruz her an öleceğimizin farkındayız, o yüzden kim ne demiş,ne düşünmüş kimin umrunda? Bugün forum olarak çok fazla acı çekiyoruz. Sürekli ''Bir gün'' diyerek kendimizi kandırıyoruz. Sebebi ne? Dediğim gibi hayatı çok fazla ciddiye almak. Yeri gelince gevşek olmamız gerekir, yeri gelince kendimizle alay etmemiz gerekir. Kafaya takmamayı öğrenmeliyiz. İşte o zaman hayata daha olumlu yaklaşacağız. İşte o zaman çektğimiz acılar azalacak, eğlencelerimiz,mutluluğumuz artacak. Sadece birkaç gün deneyin ondan sonra yorum yapın arkadaşlar.
Yanlış anlaşılmasın, mutluluk insanlarla takılmakta,çevrede,insan sayısında diye bir sonuç çıkarmayın. Tam aksine kendimizde, tek başımıza da bir grupla takılıyormuşçasına eğlenebiliriz, hatta daha da fazlasını başarabiliriz.
İyi forumlar!
Arkadaşlar, birçoğumuz zannediyoruz ki kendimizi geliştirince herkes bize tapacak, her akşam tek kale maç yapacağız vs. Halbuki emin olun bizler robotlaştıkça bunların hiçbiri olmayacak. Eğer tek kale maç yapmak istiyorsanız KARAKTER'den başka hiçbir şeye ihtiyacınız yok. (Özgüven,özsaygı,duygu çeşitliliği..) Aslında biz hedeflerimize KEYİF VERDİĞİ için yönelmeliyiz. Yani yok genel kültürüm artarsa kız sikeceğim, yok psikolojiyle ilgilenirsem önüme gelene atlayacağım... Bunlar sadece hayal dünyası. Sizler sadece keyif verdiği için hedeflerinize yöneleceksiniz. Artık neyden keyif alıyorsanız. Mesela ben şiir yazmaktan çok keyif alırım. Bakın üstüne basa basa söylüyorum kız etkilemek için değil KEYİF ALDIĞIM için yazıyorum. Ya da hedefle ilgili bir örnek verecek olursak İngilizce ile ilgili hedeflerim var. Bu da KEYİF ALDIĞIM için, öyle ortamlarda millet beni bilgin,kültürlü zannetsin diye değil.
Fark ettiniz mi bilmiyorum ama forumda cidden kaç kişi hayatın tadını çıkarıyor? Birçoğumuz kendimizi geliştirmek adına sadece kandırıyoruz. Şunu öğrenirsem mutlu olacağım, insanlar bize yakınlaşacak deyip bir nevi bahane buluyoruz. Bunun sonucunda da hedeflere yönelik yaşadığımız için günlerimiz hedeflerimizi düşünerek geçiyor. Emin olun böyle olunca hedeflerimizden aslında uzaklaşıyoruz. İronik olarak başarısız oluyoruz. Çünkü kafamız sürekli orda. Hayatımızı yaşayamıyoruz.
Son zamanlarda bir sorun daha ortaya çıktı: ''Arkadaşlar bizim okulda kimse kendisini geliştirmiyor, sadece ben kendimi geliştiriyorum o yüzden kimseyle takılmıyorum'' saçmalığı.. Arkadaşlar bakın, tamam belki sizler bunu daha erken fark ettiniz, daha erken olgunlaşmaya başladınız fakat caz yapmanın bir anlamı yok. Bununla övünmek,kendimizi üstün görmek yerine (eğer o şahıslarla karakterleriniz uyuşuyorsa) o anın tadını çıkarsanız eğlenseniz, sizce nasıl olurdu? Fark ettiyseniz genelde hep böyle isyan ettiğimiz kişiler güle oynaya hayatı yaşarken,kızları kollarına takarken bizler de ''Amaaan betanın teki,kendisini daha geliştiremiyor, ben isem elimden gelenini yapıyorum geliştirmek için'' lafı ile kendimizi kandırıyoruz. Maalesef bu bir gerçek.
Bakın hedef kurmayın demiyorum ama hayatı yaşamak ile dengeleyin. Körü körüne bağlanmayın, her şeyin fazlası zarardır. Size keyif verdiği için hedeflerinize yönelin. Hayatı gereğinden fazla ciddiye almayalım arkadaşlar. 3 günlük dünya, hayat genç-yaşlı, hasta-sağlıklı dinlemiyor.. Her an hayatla vedalaşmak zorunda kalabiliriz. Emin olun hayatı gereğinden fazla ciddiye almasak toplumun saçma kurallarından sıyrılıp kendi hayatımıza bakardık. Gereksiz aşk acılarıyla kendimizi kısıtlamak yerine hayatımıza devam ederdik. Rezil olmak diye bir şey olmazdı hayatımızda, çünkü zaten hayatı ciddiye almıyoruz her an öleceğimizin farkındayız, o yüzden kim ne demiş,ne düşünmüş kimin umrunda? Bugün forum olarak çok fazla acı çekiyoruz. Sürekli ''Bir gün'' diyerek kendimizi kandırıyoruz. Sebebi ne? Dediğim gibi hayatı çok fazla ciddiye almak. Yeri gelince gevşek olmamız gerekir, yeri gelince kendimizle alay etmemiz gerekir. Kafaya takmamayı öğrenmeliyiz. İşte o zaman hayata daha olumlu yaklaşacağız. İşte o zaman çektğimiz acılar azalacak, eğlencelerimiz,mutluluğumuz artacak. Sadece birkaç gün deneyin ondan sonra yorum yapın arkadaşlar.
Yanlış anlaşılmasın, mutluluk insanlarla takılmakta,çevrede,insan sayısında diye bir sonuç çıkarmayın. Tam aksine kendimizde, tek başımıza da bir grupla takılıyormuşçasına eğlenebiliriz, hatta daha da fazlasını başarabiliriz.
İyi forumlar!