- Katılım
- 19 Kasım 2019
- Mesajlar
- 33
- Tepkime puanı
- 25
- Şehir
- İzmir
Merhaba. Bu gün intihara değinmek istiyorum. Öncelikle intihar ve ölüm aynı şey değildir. (Bunun gerekçesini açıklamayacağım ben böyle düşünüyorum)
İntihara bakış açısı olarak her toplum aynı gözle bakmıyor. Bakınız Budistler: İntiharı oldukça erdemli bir davranış olarak görürler...
İntihar planlanarak yapılan bir şey değildir bence, bir anlık içten gelir. Mesela masada oturuyorsunuz ve masada bir tabanca var. İlk önce tabancaya bakıyorsunuz bir an, sonra tabancayı alıp direkt kafanıza sıkıyorsunuz. Ya da yüksek bir yerdesiniz aşağı baktınız ve atlamak cazip geldi veya bir an bıraktınız kendinizi. İçinizden gelmesi gerekir
Şunu demezsiniz yani "...Kaybedecek bir şeyim kalmadı, kimsem yok en iyisi bu akşam evde intihar edeyim." Eve gittiğinizde büyük ihtimal unutursunuz ya da cesaret edemezsiniz kendi canınıza kıymaya.
Başka bir husus, uzun zamandır depresyondasınızdır günlerce düşünürsünüz, ama intihar etmeyi değil. Yolun sonunun geldiğini, pes ettiğinizi...
Hiçbir şey düşünmeden ipi tavana asarsınız ama hiç düşünmeden tereddüt etmeden ve son göz yaşınızı dökersiniz...
Ama intihar çözüm değildir kimsenin sizi sevmemesi, kimsenizin olmaması, mal mülkünüzün olmaması... Hiçbir zaman kaybedecek bir şeyinizin olamadığını düşünmeyin.
Kaybedecek en büyük şey kendinizdir. Sizi en iyi tanıyan, anlayan, her zaman yanınızda olan biri varsa o da sizsiniz. Kendinizi sevin.
İntihara bakış açısı olarak her toplum aynı gözle bakmıyor. Bakınız Budistler: İntiharı oldukça erdemli bir davranış olarak görürler...
İntihar planlanarak yapılan bir şey değildir bence, bir anlık içten gelir. Mesela masada oturuyorsunuz ve masada bir tabanca var. İlk önce tabancaya bakıyorsunuz bir an, sonra tabancayı alıp direkt kafanıza sıkıyorsunuz. Ya da yüksek bir yerdesiniz aşağı baktınız ve atlamak cazip geldi veya bir an bıraktınız kendinizi. İçinizden gelmesi gerekir
Şunu demezsiniz yani "...Kaybedecek bir şeyim kalmadı, kimsem yok en iyisi bu akşam evde intihar edeyim." Eve gittiğinizde büyük ihtimal unutursunuz ya da cesaret edemezsiniz kendi canınıza kıymaya.
Başka bir husus, uzun zamandır depresyondasınızdır günlerce düşünürsünüz, ama intihar etmeyi değil. Yolun sonunun geldiğini, pes ettiğinizi...
Hiçbir şey düşünmeden ipi tavana asarsınız ama hiç düşünmeden tereddüt etmeden ve son göz yaşınızı dökersiniz...
Ama intihar çözüm değildir kimsenin sizi sevmemesi, kimsenizin olmaması, mal mülkünüzün olmaması... Hiçbir zaman kaybedecek bir şeyinizin olamadığını düşünmeyin.
Kaybedecek en büyük şey kendinizdir. Sizi en iyi tanıyan, anlayan, her zaman yanınızda olan biri varsa o da sizsiniz. Kendinizi sevin.
Sevelim, Sevilelim...