- Katılım
- 27 Şubat 2019
- Mesajlar
- 28
- Tepkime puanı
- 19
- Şehir
- İstanbul
Kırmızı hapla alakalı şeyler okudukça ve bunların doğruluğunu gözlemledikçe kadınlardan nefret etmeye başladım gitgide.
Yani hiç samimi gelmiyor davranışları sırf bu yüzden flört ederken vs takındıkları tavırlar bana çok sahte geliyor.
Aşk sevgi kalıplarına yakın zamana kadar inanırdım ama şimdi inanmıyorum ama bu sefer de
nefret , kandırılmış hissi ve güvensizlik hissediyorum.
Önceden şeytan huylu kadınlarda var fakat ben daha iyi sadık birini bulurum diye temenni ediyordum şimdi ise hepsinde şeytan potansiyeli ve daha iyisini bulunca bırakıp gitme durumunu öğrenince açıkcası hevesim kaçmaya başladı.
(Eski ben gibi olmasını istiyodum kızın.Az arkadaşı olan utangaç naif biri olmadıkça güvenemiyorum ha ona da güvenmiyorum yakın zamanda kullandığını fakettim onun da )
Eğer böyle bir potansiyelleri varsa o kişi bana samimi gelmez.
Bazı şeyleri yanlış anladım ama tam olarak doğrusunu oturtabilsem mentalitemi düzeltsem daha güzel olacak.
(kendimi sosyal fobili sanıp psikologa gittim 1 sene önce . Aslında benim kendimi soyutlamamın nedeninin insanlara karşı güvenmemek olduğunu belirtti.
Biri her an yarı yolda bırakabilir her an üstünden taşak geçebilir her an aldatabilir veya seni kullanabilir diye.
O iş de çok tuzlu olunca 3 seans sonunda bıraktım çünkü anca 3 seansta ne yaşadığımı anlattım vs vs. yani çok pahalıya patlardı bana.)
Yani olay güven meselesinde tamamen.
Daha bir sene öncesine kadar tamamen sessiz bir çocuktum kız arkadaş kanka vs sıfırdı.Sevgili de hiç olmamıştı.Erkeklerle ise aram sürekli grubun en alt elemanıydım.(Şuan ise erkek ortamında biraz daha iyiyim fakat kadınlar konusu anlattığım gibi.
Hayatım boyunca hiç doğru düzgün bir şeye dair esinti bulunmadığı için de umutsuzluk baş gösteriyor.
Şuanda da az çok durum böyle
Yani kızlardan falan şuan utanmıyorum ama güvensizliğim kırmızı hapla tanışınca iyice arttı.)
Biliyorum bu işte yanlış bi mentalite var mantığım bunu söylüyor ama duygusal olarak onu başka bir yöne çekemiyorum veya nası çekcem bilmiyorum.
Yani hiç samimi gelmiyor davranışları sırf bu yüzden flört ederken vs takındıkları tavırlar bana çok sahte geliyor.
Aşk sevgi kalıplarına yakın zamana kadar inanırdım ama şimdi inanmıyorum ama bu sefer de
nefret , kandırılmış hissi ve güvensizlik hissediyorum.
Önceden şeytan huylu kadınlarda var fakat ben daha iyi sadık birini bulurum diye temenni ediyordum şimdi ise hepsinde şeytan potansiyeli ve daha iyisini bulunca bırakıp gitme durumunu öğrenince açıkcası hevesim kaçmaya başladı.
(Eski ben gibi olmasını istiyodum kızın.Az arkadaşı olan utangaç naif biri olmadıkça güvenemiyorum ha ona da güvenmiyorum yakın zamanda kullandığını fakettim onun da )
Eğer böyle bir potansiyelleri varsa o kişi bana samimi gelmez.
Bazı şeyleri yanlış anladım ama tam olarak doğrusunu oturtabilsem mentalitemi düzeltsem daha güzel olacak.
(kendimi sosyal fobili sanıp psikologa gittim 1 sene önce . Aslında benim kendimi soyutlamamın nedeninin insanlara karşı güvenmemek olduğunu belirtti.
Biri her an yarı yolda bırakabilir her an üstünden taşak geçebilir her an aldatabilir veya seni kullanabilir diye.
O iş de çok tuzlu olunca 3 seans sonunda bıraktım çünkü anca 3 seansta ne yaşadığımı anlattım vs vs. yani çok pahalıya patlardı bana.)
Yani olay güven meselesinde tamamen.
Daha bir sene öncesine kadar tamamen sessiz bir çocuktum kız arkadaş kanka vs sıfırdı.Sevgili de hiç olmamıştı.Erkeklerle ise aram sürekli grubun en alt elemanıydım.(Şuan ise erkek ortamında biraz daha iyiyim fakat kadınlar konusu anlattığım gibi.
Hayatım boyunca hiç doğru düzgün bir şeye dair esinti bulunmadığı için de umutsuzluk baş gösteriyor.
Şuanda da az çok durum böyle
Yani kızlardan falan şuan utanmıyorum ama güvensizliğim kırmızı hapla tanışınca iyice arttı.)
Biliyorum bu işte yanlış bi mentalite var mantığım bunu söylüyor ama duygusal olarak onu başka bir yöne çekemiyorum veya nası çekcem bilmiyorum.
Son düzenleme: