- Katılım
- 9 Nisan 2018
- Mesajlar
- 361
- Tepkime puanı
- 3,201
- Şehir
- Antalya
İnsan başarısız olur, insan mutsuz olur, insan ümitsiz olur...
Çünkü bir türlü beceremez insan o rahat yastığına veda edip de harekete geçebilmeyi. Öyle bir konfor tuzağına düşmüştür ki, içinde bulunduğu vahim durumu anlayabilecek gücü dahi kalmamıştır.
Konfor bir tuzaktır!
Evet, bu konuda emin olabilirsiniz. Beyninizin en sevdiği şeylerden biri konfordur, ama aynı zamanda onu en hantallaştıran ve en zarar veren şey de bu vazgeçemediği konfordur.
Oysa dünyadaki tüm canlılar, eğer potansiyellerini tam olarak kullanabilseydi her şey çok daha farklı olabilirdi.
Farelerde yapılan bir deneyde fareler bir labirente koyuluyor ve bacaklarına da belli ağırlıklar sabitleniyor. Fareler bacaklarındaki bu ağırlıklar ile labirentte dolanıyor ve çıkışı bulmaya çalışıyor. Tabi bu süreçte bacak kasları da gelişmeye başlıyor. Farelerin bacak kasının hacmi ve gücü arttıkça da kilolar daha da arttırılıyor ve bu kas gelişimi devam ediyor.
3 ay kadar sonra, farelerde yapılan testlerde farelerin bacak bölümü ile ilgili 112 tane yeni genin aktif hâle geldiği görülüyor.
Yani, vücutta atıl halde duran genler aktif hâle geliyor ve farenin potansiyelini arttırıyor.
Peki farenin beyni bu süreçten hoşlanıyor muydu ? Yani, sonuçta hangi canlı ister ki karmakarışık bir labirentte ayağında koca koca ağırlıklarla gezmeyi ? Elbette farenin beyni bu durumdan hoşlanmıyordu, ama hoşlanmadığı bu durum onun gelişmesini sağlıyordu.
Bu ağırlık farenin bacağının gücü arttıkça da arttırılıyordu çünkü beyin 1 ay önceki ağırlığa da artık alıştığı için bu ağırlık da konfor alanının içine giriyordu ve vücut gelişimi duruyordu. Gelişime devam etmek içinse mevcut potansiyeli zorlamaya devam etmek gerekiyordu.
Şimdi, fareleri bir kenara bırakıp bizlere, Homo Sapienslere gelelim: meselâ bir kız görüyorsun, hoşlanıyorsun ve gidip konuşmak istiyorsun ama bir türlü yapamıyorsun. Neden yapamıyorsun ?
Çünkü bunu yapmak seni konfor alanının dışına itecek. Bu yüzden beynin seni konfor alanında tutabilmek için elinden geleni yapacaktır.
Peki, beynini dinle ve gidip o kıza açılma, konfor alanında kal. Ama unutma ki bunu yaparak olduğun yerde sayacak, asla gelişemeyeceksin.
Meselâ ben atölye düzenlediğim zamanlarda öğrencilerime birinci aşama olarak bir hafta boyunca günde 10 tanımadıkları erkekle sohbet etmelerini önerirdim. Bu mahallelerindeki bakkal, manav, BİM Kasiyeri ya da yolda yürüyen herhangi biri olabilirdi. Burada önemli olan beyne yeni insanlarla tanışmayı ve bunun zor bir şey olmadığını öğretmekti.
Bir hafta sonra beyin bu yeni duruma alışır ve bu durum onun konfor alanı içine girerdi. Bundan sonra da bir sonraki aşamaya geçip beyni yeniden konfor alanlarının dışına itmelerini söylerdim: Bir hafta boyunca günde 5 kızla sohbet et. Tanıdık tanımadık fark etmez. Sadece git sohbet et ve beyninin buna alışmasını sağla.
Bundan bir hafta sonra da bir sonraki aşamaya geçerdim öğrencilerimle: git ve tanımadığın 5 kızla sohbet et bir hafta boyunca.
Tabi bu süreçte potansiyelleri arttıkça da kişisel bakımlarına, davranışlarına, beden dillerine daha da önem verir hâle gelirlerdi.
Ve bu böyle devam ederdi, 1-1.5 ay sonra ise öğrencilerim kolayca set açabilecek seviyeye gelirlerdi ve flört ettikleri en az 5-6 tane kız olurdu. Böylece atölyeyi sonuçlandırırdık.
Onlara başlangıçta bir anda gidip de direkt açılış yapmalarını söylemedim. Kaldırabileceklerdi ağırlık 10 kilo iken ben onlara "50 kilo kaldırın" demedim. Önce 10 kilo, sonra 15 kilo, sonra 20,25,30...
Ve bu böyle devam ederdi. Beyinleri her alıştığı yeni durumda onları bir sonraki aşamaya yönlendirirdim.
Bugün bu sayede ilişkiler konusunda eğittiğim her bir öğrencimle gurur duyuyorum. Şu an hepsi birer centilmen ve kaliteli bir erkek.
Bunu da konfor alanlarının dışına çıkmalarına borçlular. Başka hiçbir şeye değil.
Siz de böyle yapmalısınız!
Evet biliyorum, korkuyorsun. Belki de kız seni reddedecek, belki tersleyecek. Bırak reddetsin, bırak terslesin. Beynini bu durumlara da alıştır ki bir noktadan sonra bu durumlar seni korkutmayacak hâle gelsin.
Yoksa dostum, olduğun yerde saymaya devam edeceksin.
Beyninin, vücudunun kimyasını bil, tanı. Konfor beyninin isteğidir, tercihidir ama bu konfor seni ya olduğun yerde saymaya ya da bulunduğun noktadan daha da geriye gitmeye iter. Oysa sen kendini zorlamalısın.
Güzel bir söz duymuştum bir zamanlar;
"Bir zorluğun üstesinden gelmek, bir başka zorluğun üstesinden daha gelme ihtimalini oldukça güçlendirmektedir."
Ne kadar doğru bir söz!
İYİ FORUMLAR!
Çünkü bir türlü beceremez insan o rahat yastığına veda edip de harekete geçebilmeyi. Öyle bir konfor tuzağına düşmüştür ki, içinde bulunduğu vahim durumu anlayabilecek gücü dahi kalmamıştır.
Konfor bir tuzaktır!
Evet, bu konuda emin olabilirsiniz. Beyninizin en sevdiği şeylerden biri konfordur, ama aynı zamanda onu en hantallaştıran ve en zarar veren şey de bu vazgeçemediği konfordur.
Oysa dünyadaki tüm canlılar, eğer potansiyellerini tam olarak kullanabilseydi her şey çok daha farklı olabilirdi.
Farelerde yapılan bir deneyde fareler bir labirente koyuluyor ve bacaklarına da belli ağırlıklar sabitleniyor. Fareler bacaklarındaki bu ağırlıklar ile labirentte dolanıyor ve çıkışı bulmaya çalışıyor. Tabi bu süreçte bacak kasları da gelişmeye başlıyor. Farelerin bacak kasının hacmi ve gücü arttıkça da kilolar daha da arttırılıyor ve bu kas gelişimi devam ediyor.
3 ay kadar sonra, farelerde yapılan testlerde farelerin bacak bölümü ile ilgili 112 tane yeni genin aktif hâle geldiği görülüyor.
Yani, vücutta atıl halde duran genler aktif hâle geliyor ve farenin potansiyelini arttırıyor.
Peki farenin beyni bu süreçten hoşlanıyor muydu ? Yani, sonuçta hangi canlı ister ki karmakarışık bir labirentte ayağında koca koca ağırlıklarla gezmeyi ? Elbette farenin beyni bu durumdan hoşlanmıyordu, ama hoşlanmadığı bu durum onun gelişmesini sağlıyordu.
Bu ağırlık farenin bacağının gücü arttıkça da arttırılıyordu çünkü beyin 1 ay önceki ağırlığa da artık alıştığı için bu ağırlık da konfor alanının içine giriyordu ve vücut gelişimi duruyordu. Gelişime devam etmek içinse mevcut potansiyeli zorlamaya devam etmek gerekiyordu.
Şimdi, fareleri bir kenara bırakıp bizlere, Homo Sapienslere gelelim: meselâ bir kız görüyorsun, hoşlanıyorsun ve gidip konuşmak istiyorsun ama bir türlü yapamıyorsun. Neden yapamıyorsun ?
Çünkü bunu yapmak seni konfor alanının dışına itecek. Bu yüzden beynin seni konfor alanında tutabilmek için elinden geleni yapacaktır.
Peki, beynini dinle ve gidip o kıza açılma, konfor alanında kal. Ama unutma ki bunu yaparak olduğun yerde sayacak, asla gelişemeyeceksin.
Meselâ ben atölye düzenlediğim zamanlarda öğrencilerime birinci aşama olarak bir hafta boyunca günde 10 tanımadıkları erkekle sohbet etmelerini önerirdim. Bu mahallelerindeki bakkal, manav, BİM Kasiyeri ya da yolda yürüyen herhangi biri olabilirdi. Burada önemli olan beyne yeni insanlarla tanışmayı ve bunun zor bir şey olmadığını öğretmekti.
Bir hafta sonra beyin bu yeni duruma alışır ve bu durum onun konfor alanı içine girerdi. Bundan sonra da bir sonraki aşamaya geçip beyni yeniden konfor alanlarının dışına itmelerini söylerdim: Bir hafta boyunca günde 5 kızla sohbet et. Tanıdık tanımadık fark etmez. Sadece git sohbet et ve beyninin buna alışmasını sağla.
Bundan bir hafta sonra da bir sonraki aşamaya geçerdim öğrencilerimle: git ve tanımadığın 5 kızla sohbet et bir hafta boyunca.
Tabi bu süreçte potansiyelleri arttıkça da kişisel bakımlarına, davranışlarına, beden dillerine daha da önem verir hâle gelirlerdi.
Ve bu böyle devam ederdi, 1-1.5 ay sonra ise öğrencilerim kolayca set açabilecek seviyeye gelirlerdi ve flört ettikleri en az 5-6 tane kız olurdu. Böylece atölyeyi sonuçlandırırdık.
Onlara başlangıçta bir anda gidip de direkt açılış yapmalarını söylemedim. Kaldırabileceklerdi ağırlık 10 kilo iken ben onlara "50 kilo kaldırın" demedim. Önce 10 kilo, sonra 15 kilo, sonra 20,25,30...
Ve bu böyle devam ederdi. Beyinleri her alıştığı yeni durumda onları bir sonraki aşamaya yönlendirirdim.
Bugün bu sayede ilişkiler konusunda eğittiğim her bir öğrencimle gurur duyuyorum. Şu an hepsi birer centilmen ve kaliteli bir erkek.
Bunu da konfor alanlarının dışına çıkmalarına borçlular. Başka hiçbir şeye değil.
Siz de böyle yapmalısınız!
Evet biliyorum, korkuyorsun. Belki de kız seni reddedecek, belki tersleyecek. Bırak reddetsin, bırak terslesin. Beynini bu durumlara da alıştır ki bir noktadan sonra bu durumlar seni korkutmayacak hâle gelsin.
Yoksa dostum, olduğun yerde saymaya devam edeceksin.
Beyninin, vücudunun kimyasını bil, tanı. Konfor beyninin isteğidir, tercihidir ama bu konfor seni ya olduğun yerde saymaya ya da bulunduğun noktadan daha da geriye gitmeye iter. Oysa sen kendini zorlamalısın.
Güzel bir söz duymuştum bir zamanlar;
"Bir zorluğun üstesinden gelmek, bir başka zorluğun üstesinden daha gelme ihtimalini oldukça güçlendirmektedir."
Ne kadar doğru bir söz!
İYİ FORUMLAR!
Son düzenleme:
Daha sonra bir cesaret geldi yeter lan artık diyip konuşmuştum.
