- Katılım
- 4 Ağustos 2018
- Mesajlar
- 255
- Tepkime puanı
- 238
- Şehir
- Kocaeli
Bu foruma sanırım 15-16 yaşlarımda kayıt olmuştum. O zamanlar lise 2. Sınıftım. Hayata dair pek bir kaygım yoktu ve ruhum vardı. Lise 3. Sınıftan sonra hayatım kötüleşmeye başladı, sosyofobik zamanlardan geçtim, kalabalığın içinde yürürken kalp atış hızım artıyor ve ellerim titremeye başlıyordu. Bu durumu aşmış olsamda hayatım dahada kötüleşmeye devam etti. 12. Sınıfta bir kız arkadaşım oldu, 1.5 yılımız beraber geçti ve ayrıldık.
O üniversiteye gitti, yeni şeyler yaşadı, yeni arkadaşlar edindi, yeni sevgilileri oldu ve şu anda mutlu. Bense meslek lisesinde okuyordum, üniversiteyi hiç bir zaman kazanamadım, a-101de çalıştım, sürat kargoda çalıştım ve lanet edip ayrıldım. Hiç bir arkadaşım kalmadı neredeyse, yıllardır takıldığım 5 kişilik arkadaş grubum var, onları seviyorum ancak her seferinde aynı yerlerde aynı konuları konuşuyoruz, eski sevgilimden sonra hayatıma hiç bir kız girmedi. Kendime hiç bakmadım, aynaya baktığımda çirkin ve bakımsız bir adam görüyorum. Her zaman üniversite okumak istedim, şu an 21 yaşındayım ekimde 22 olacağım. Bir daha ki sene girsem 23 yaşında başlayıp 27de mezun olacağım, tanıdığım herkes bir baltaya sap oldu ama ben hala bi bataklığın içindeyim. Yıllardır intihar etme fikri bazen aklıma gelsede bunu bir şekilde bastırmayı başarıyordum, ama son zamanlarda artık gücüm kalmadı beyler, kendimi her zamankinden çok daha güçsüz hissediyorum. Sanki bakım yapsam, kendime baksam daha iyi görünürüm ama yumurtanın kabuğu bembeyazda olsa içi çürkükse o yumurta çürük bir yumurtadır. İçimde hep bi kaos var, bi tarafım üniversite sınavına çalış, 4 yıllık güzel bir bölüm tuttur, hem üni hayatını yaşa hemde gelecekte güzel bir mesleğin olsun diyor. Bir tarafım 2 yıllık bir bölüm oku, hayata erken atıl para kazanmaya başla artık diyor. Bir tarafımda 4 yıllık okul okusan eğlenmek için paraya ihtiyacın olacak ve senin o kadar paran yok. 2 yıl okusan ilk yıl okula alışacaksın ikinci yıl mezun olacaksın hiç bir şey yaşayamadan diyor. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum, ailem son zamanlarda üzerimdede iyice baskı kurmaya başladı. Kendimi herşey için geç kalmış, yaşlanmış gibi hissediyorum. Ölürsem derdim bitecekmiş gibi. Ne yapmam gerekiyor mutlu olmak için?
O üniversiteye gitti, yeni şeyler yaşadı, yeni arkadaşlar edindi, yeni sevgilileri oldu ve şu anda mutlu. Bense meslek lisesinde okuyordum, üniversiteyi hiç bir zaman kazanamadım, a-101de çalıştım, sürat kargoda çalıştım ve lanet edip ayrıldım. Hiç bir arkadaşım kalmadı neredeyse, yıllardır takıldığım 5 kişilik arkadaş grubum var, onları seviyorum ancak her seferinde aynı yerlerde aynı konuları konuşuyoruz, eski sevgilimden sonra hayatıma hiç bir kız girmedi. Kendime hiç bakmadım, aynaya baktığımda çirkin ve bakımsız bir adam görüyorum. Her zaman üniversite okumak istedim, şu an 21 yaşındayım ekimde 22 olacağım. Bir daha ki sene girsem 23 yaşında başlayıp 27de mezun olacağım, tanıdığım herkes bir baltaya sap oldu ama ben hala bi bataklığın içindeyim. Yıllardır intihar etme fikri bazen aklıma gelsede bunu bir şekilde bastırmayı başarıyordum, ama son zamanlarda artık gücüm kalmadı beyler, kendimi her zamankinden çok daha güçsüz hissediyorum. Sanki bakım yapsam, kendime baksam daha iyi görünürüm ama yumurtanın kabuğu bembeyazda olsa içi çürkükse o yumurta çürük bir yumurtadır. İçimde hep bi kaos var, bi tarafım üniversite sınavına çalış, 4 yıllık güzel bir bölüm tuttur, hem üni hayatını yaşa hemde gelecekte güzel bir mesleğin olsun diyor. Bir tarafım 2 yıllık bir bölüm oku, hayata erken atıl para kazanmaya başla artık diyor. Bir tarafımda 4 yıllık okul okusan eğlenmek için paraya ihtiyacın olacak ve senin o kadar paran yok. 2 yıl okusan ilk yıl okula alışacaksın ikinci yıl mezun olacaksın hiç bir şey yaşayamadan diyor. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum, ailem son zamanlarda üzerimdede iyice baskı kurmaya başladı. Kendimi herşey için geç kalmış, yaşlanmış gibi hissediyorum. Ölürsem derdim bitecekmiş gibi. Ne yapmam gerekiyor mutlu olmak için?
